Bejaarde

Wie is bejaard en wat is een bejaarde eigenlijk? Met het oprukken van de oudere jongere en het eeuwig oprekken van de leeftijdsgrens daarvan, wordt het een beetje een ongrijpbaar begrip. Beetje grijs ook. En een beetje beledigend, zo lijkt het. Zoals secretaresses die ik kende, die bloedlink werden als je hun functienaam uitsprak èn aan hen koppelde. Ze waren management-assistent of iets anders Engels. In elk geval géén secretaresse. Behalve op secretaressedag. Bejaarde ben je ook liever niet. Senior of vijftigplusser, een vage term, net zoiets als 29 and counting. Ergens net na die verjaardag begint het gelazer over leeftijd en de onstuitbare strijd tegen het verval. Fransen hebben er een prachtig eufemisme voor: une dame d’un certain age. Een dame van een zekere leeftijd. Met zo’n omfloerste betiteling weet je het zeker: die is stokoud!

Ik vroeg het maar eens aan mijn zoon van zes. Een bejaarde?
Dat is iemand die langzaam rijdt.

Eigen schuld. Ik ben achter het stuur niet de meest geduldige en foeter met regelmaat op trage medeweggebruikers. Toen zoonlief de leeftijd bereikte waarop ie aan de taal ging proeven en steeds meer begreep van wat ik uitkraam, moest ik mijn taalgebruik op onderdelen aanpassen. Het zouteloze ‘chips’ terwijl je ‘shit’ bedoelt en ‘nare mevrouw’ in plaats van ‘kutwijf’. En dus ook... ‘bejaarde’ in plaats van ‘trage idioot’ (milde versie). Zijn definitie van ‘bejaarde’ begon op te vallen toen ik hem bij het inhalen vroeg ‘was het ook echt een bejaarde’? Toen ook vrachtwagenchauffeurs en jonge blonde blommen aan die benaming voldeden, begreep ik dat er iets in de opvoeding hersteld moest worden.

Al past het best in de strijd tegen de taalverruwing... ‘bejaarde’ in plaats van ‘slome takkentrol’.

Vrooaarr!

Hoera, ik heb een tomtom. Ik zal als enthousiaste verse gebruiker niet uitwijden over het gemak van niet meer verkeerd rijden en vaker op tijd komen. Het ding geeft veel meer info dan alleen de juiste route. Hij meldt de verwachte aankomsttijd met grote precisie en ook hoe hard je rijdt. Op de snelweg heb ik altijd een brave burgerlijke ongehoorzaamheid van max. 10 km boven de toegestane snelheid. Da's wel erg braaf, aldus mijn routemeester. Of anders gezegd, nu zie je de geflatteerde instelling van je kilometerteller. Honderddertig is in het echt hooguit 123 ofzo. Dat had ik natuurlijk kunnen afleiden uit de hoogte van de boetes, maar ik dacht dat de snelheidscorrectie die big brother maakt, verband hield met z'n eigen onvolmaakte meetapparatuur....

Afijn, het blijkt onweerstaanbaar om die burgelijke ongehoorzaamheid een klein tikkie op te schroeven. Niet alleen om een beetje minder braaf te zijn, vooral omdat er een niet te onderdrukken drang is om minuten van de geschatte aankomsttijd af te rijden. Ik kijk naar de tijd en trap het pedaal dieper in. Op weg naar een nieuw persoonlijk record. De gemeten snelheid kleurt rood, alweer zo'n goede infoservice, al schrok mijn brave ik er eerst even van. Hoeft niet, want de beste feature is toch wel... het alarmsignaal bij naderende flitspaal!