Iedereen
heeft een bestemming in het leven. Een zin om jeuk van te krijgen of om vrolijk
van te worden. Hoe dan ook, iedereen heeft iets te doen op deze planeet. Nu we
er toch zijn, zeg maar. Bij voorkeur is dat ook iets waar je talent voor hebt
en blij van wordt. Het kan alleen effe duren voordat je erachter bent wat dat is.
Soms langer dan een half mensenleven. Ik schrijf aan het levensverhaal van een
beeldhouwer die pas op z’n 46e besloot dat hij beeldhouwer was.
Geen meubelmaker, geen leraar handvaardigheid. Beeldhouwer!
Hij
was natuurlijk allang bezig met beelden maken, maar meestal ‘on the side’. Er
echt voor kiezen, was een drastische beslissing die niet zorgde voor een
glanzend en zorgeloos leven. Het zorgde eigenlijk voor een hoop gedoe in de ‘normale
wereld’: gerommel met relaties, weinig vader voor zijn kinderen en doorgaans
geen cent te makken. Als ik zijn levensverhaal nou mooi opschrijf, klinkt het
heel romantisch, maar dat was het niet. Het was wel een heilig moeten. Hij kon
niet anders. Hij zegt ook dat hij gestuurd werd door wat hij noemt ‘zijn grote
baas’. Hij had een lijntje met ‘boven’, waar hij in geloofde en op vertrouwde.
Hij had er overigens alle begrip voor als mensen dat totale kolder vonden, het
hielp hem en daar ging het om.
Klinkt
allemaal prachtig en ik ben er ook enorm door gegrepen, maar als ik zijn weg er
naartoe beschrijf, moet ik altijd denken aan het verhaal van Sloffie Sleepboot
(Uit de gouden boekjesserie met klassieke kinderverhalen). De diepere gedachte
achter die associatie moet ik nog vinden. Sloffie is een rood geverfd houten
sleepbootje, dat zich stierlijk verveelt in de etalage van de speelgoedwinkel.
Zo nu en dan snuift ie verontwaardigd: 'ik was voor iets beters bestemd!'. En
vervolgens ging ie op zoek, via de badkuip (ook niet goed genoeg), naar buiten
de wijde wereld in. Om uiteindelijk innig tevreden terug te keren naar de
badkuip.
Dat
beeld dringt zich telkens hinderlijk op als ik beschrijf hoe mijn beeldhouwer
decennialang ronddoolt door verschillende landen, via baantjes, klussen en
liefdes. Totdat hij kiest voor 'zijn bestemming'. Sindsdien heeft hij in
veertig jaar tijd en in een moordend tempo, een paar honderd prachtige beelden
gemaakt, die geroemd worden om de zuiverheid en harmonie die ze uitstralen.
Gemaakt via een spiritueel mens met een rommelig leven. Een leven dat ik wil
beschrijven en recht wil doen. En ondertussen denk ik aan... een
kinderverhaaltje over een roodgeverfde sleepboot.
