ff wachten..

Ik wil leren... wachten. En dat valt niet mee. Maar het is mijn leervraag. Dat is een vraag die een tijdje 'met je meereist' en hij gaat over iets wat nu speelt in je leven. Niet 'hoe word ik rijk of gelukkig', waar je kasten vol bestsellers over kunt aanschaffen. En ook geen vraag waarop je het antwoord ff googelt. T is geen bedachte vraag, maar eentje die - als je er even echt bij stilstaat - in je opkomt.

Vaag? Valt best mee. Wel heel persoonlijk. Eigenlijk een soort onderzoeksvraag, waarbij het leven van alledag studiemateriaal is: Waar wacht ik op? Op de bus, op het gouden idee, op iemand, op pizza? Wanneer irriteert de rij voor de kassa me mateloos, wanneer sta ik fluitend op het station? Wacht ik op anderen of laat ik mensen wachten?

Maar ik was niet blij toen het woord 'wachten' in me opkwam. Zocht naarstig naar een 'makkelijker' alternatief, minder pijnlijk maar toch ook leerzaam, zoals 'oordeelloos kijken' ofzo. Maar nee, wachten het is. Bah! Ik ben er niet goed in. Het voelt 'sloom' en het raakt aan iets waar ik maar geen weg mee weet: wachten op de ware. Wachten? Zoeken moet je toch? Zonder te hard te willen natuurlijk, want dat werkt doorgaans averechts. En wat nou wachten? Geluk kun je afdwingen, het leven is toch maakbaar? Wachten confronteert met onvervulde verlangens. (Hoe lang gaan die eigenlijk mee?) Is wachten wanhopig of wijs en geduldig?

Wachten klinkt passief. Terwijl het dat niet is. Het voelt eigenlijk als goed kijken en luisteren naar wat er gebeurt in je leven. Weten wat je wilt en het herkennen als het zich aandient. Simpel toch? Voor anderen misschien maar ik snap er nog niet veel van. Weet alleen dat ik er weinig talent voor heb. T komt eigenlijk gewoon slecht uit, dat wachten. Groots en meeslepend leven graag, met veel TLC en wel nu!

Had ik maar...

Soms heb ik een moment van helderheid gecombineerd met spijt, alsof ik wakker schrik uit een soort halfslaap: waar ben ik nou de hele tijd mee bezig? Te vaak met:

a) dagdromen

b) herkauwen van oud zeer

c) bedenken waarom iets mij vast niet lukken gaat

d) toeschouwer zijn van het leven

e) iets anders...

Ik leef redelijk bewust en ook nog wel soort van gezond, sport regelmatig, maar zou in bloedvorm zijn (inclusief goddelijk lijf) als ik alle tijd die ik in mijn privé hamsterrad doorbreng, gewoon in deze had gestoken: The Wheel of Energy... veel beter dan alsmaar in je eigen karrensporen van 'kan ik vast niet' en 'waarom zei hij dat', 'deed zij dit', 'ben ik weer tweede viool', enzovoort.

En kom ik dan eindelijk dat productievere hamsterrad op het spoor.... waar je in kan hardlopen voor het goede doel (kloteziekte nummer 1: kanker)... is ie net twee weken geleden gestopt met draaien.... Gelukkig maar dat zo'n kloteziekte vele vrienden heeft (Pink Ribbon, Alpes D'huzes, Kika) en dat de initiatiefnemers -ruw wakker geschud- laten zien dat je meer uit het leven moet halen dan simmen, piekeren en langs de zijlijn van het leven bitter of afstandelijk grappig commentaar leveren.

Waarom?

Ja, waarom? Als ik dat woord zie, schieten er allerlei zinnen door mijn hoofd. Vooral één hele hinderlijke. Van een Duits liedje: Und warum? Nur für den kick, für den augenblick? Of die van Godley & Creme, waarbij ik 'why' altijd verwar met 'cry', maar ach, oorzaak en gevolg liggen dicht bij elkaar. Waaromvragen leveren meestal weinig op. Waarom zij wel en ik niet? Waarom overkomt mij dit? Helpt niks. Het gebeurt gewoon. Zo ook donderdag. Fiets weg. Maar waarom? En o ja ook... door wie? Junks, helers of andere eikels. Maar hij stond heel goed vast. Aan het fietsenrek. Bij het station.

"Aan het fietsenrek?", vroeg een vriend.
"Ja, met een beugelslot."
"Maar niet erin?"
"Wat niet erin?"
"Nou gewoon IN het rek".
"Nee, dat was vol natuurlijk dûh! Er tegenaan."
"Ja, maar dat mag niet. Dan heeft de gemeente m weggehaald."
"??????... maar hij stond niemand in de weg. Gewoon op het randje van de stoep, aan het fietsenrek."
"Mag niet."
"Mag niet? Hoezo mag niet?"
"Fietsen horen in het rek en anders worden ze verwijderd. Ga maar eens kijken bij het depot."

Het depot blijkt een bloeiende business. Honderden losgeknipte fietsen staan er. Op basis van Algemene Plaatselijke Verordening art. 2:32. Je krijgt je barrel weer mee na overhandiging van € 12,50 (en nadat ze een kopie van je paspoort hebben gemaakt, crimineel gedrag moet je immers nauwlettend administreren). Geen tekst, geen uitleg. Nog net goeiedag kon eraf. Toen ik mijn fiets meenam zat er een sticker op. Voordat ik kon kijken scheurde de beambte hem eraf. Alleen de meest vruchteloze vraag bleef leesbaar... Waarom?