Grenze(n?)loos

Er is een nieuwe generatie jongeren, erger dan oudere jaargangen..! Deze serie – productiedatum vanaf 1986 - is gelabeled: de grenzeloze generatie. Klinkt werelds, bijna multiculti, maar dat bedoelden de onderzoekers van de jeugd van tegenwoordig niet. Bijnaam voor deze generatie is ‘sociale tijdbom’. Alarmbellen, sirenes, paniek van niet geringe omvang!

Waar zijn we – pardon ze, die jongeren dus - nou helemaal mee bezig? Nou, voornamelijk met uitgaan, geld uitgeven, internetten en vrienden. En zichzelf natuurlijk. Grenzeloos en hedonistisch. Zoals elke zichzelf respecterende jongere. Eigenlijk hetzelfde als waar ik mee bezig ben, buiten werk en andere verplichtingen. Maar voor jongeren blijkt het een kwalijke aangelegenheid, waarvan ze gelukkig deels hun ouders de schuld kunnen geven, (bouwjaar goddank nog iets voor het mijne, met uitzondering van een paar tienermoeders). Het eigen genot staat voorop, aldus de Volkskrant van 1 december. Ik zou zeggen ‘meneer de president, slaap zacht’, maar ik vermoed dattie het - na wat Afghanistangedoe - hoog op de kabinetsagenda zet.

Een van de conclusies uit het onderzoek: bijna de helft van de jongeren houdt ervan naar zichzelf te kijken, tegen 37% van de ‘pragmatische generatie’ (bouwjaar vanaf 1970) en 22% van de oudere generaties. Ja, dûh... het ziet er toch ook lekker uit? De Berlusconi’s betalen er grif voor. Ben je van vóór 1986 dan slaat het verval toe en dat oogt nu eenmaal minder prettig. Bonnie Raitt zong niet voor niks ‘those lines are pretty hard to take when they’re staring back at you’.

Voor mij was veruit de meest schokkende conclusie dat mijn bouwjaar door de onderzoekers op de kansloze hoop ‘oudere generaties’ werd geveegd AUUWWWW! En het scheelt maar één jaartje met nog wel een echt labeltje krijgen... Toen ik nog jeugd van tegenwoordig was, was ik generatie nix. Klinkt een stuk deprimerender dan grenzeloos. Ik nixer leed o.a. aan escapisme, was uit op eigen genot en niet betrokken bij de samenleving. Zoek de verschillen! O ja, we zaten in de schaduw van babyboomers-met-grote-bek, (de makers van het onderzoek en het labeltje ‘generatie nix’)

Dodelijk vermoeiend, zo’n ongetwijfeld duur cijferwerkje met stigmatiserende labeltjes van doodgewone gewoonten van jongeren van alle tijden. Wat nou sociale tijdbom? Resultaat: vermoedelijk veel, heel veel Sirespotjes in het verschiet. En een bom duiten voor onderzoekers die allang geen oudere jongere meer zijn en met weemoed terugdenken aan hun wilde jonge jaren... ver, heel ver voor het rookverbod en de demonstratie tegen kernraketten (1983).

Verlanglijstje

Sinterklaas is bijna in het land. Tijd voor.... verlanglijstjes. Omdat niemand echt op zoek is, is het altijd stinkend druk op dating sites. Net als op de markt: 'kijken, kijken, niet kopen'. Nou ja, een dating variant daarvan dan. Ik weet - van horen zeggen natuurlijk - dat vrouwen heel goed zijn in boodschappenlijstjes, eisen, verwachtingen en algemene voorwaarden in hun datingprofiel, maar toch even een greep uit de verlanglijstjes van mannen. Mannen van de gewraakte middelbare leeftijd*, die zichzelf in de regel omschrijven als 'jongeman'.

Man zoekt:

- slanke vrouw
- niet ouder dan 38
- gezonde levensstijl (ik rook niet en verwacht van jou hetzelfde)
- classy en stijlvol maar niet te
- rugzak ok, maar wel verwerkt
- geen kids (sorry, liever eigen broedsel)
- geen zweverig type, dat zorgt maar voor onnodige problemen
- ondeugend

Next:

Wat voor iemand zoek ik?Een lieve, prettig gestoorde, jeugdige vrouw. Authentiek, avontuurlijk, communicatief sterk met positieve energie. Je hebt jouw eigen bezigheden en ruimte maar liefst onderneem je iets met mij. Een soulmate die weet waar ze voor gaat, complementair aan me is en vice versa.

En:

Zonnetje in huis, inspirerend, eigen willetje (mits handelbaar), hart op de tong, bescheiden (indien passend), op een leuke manier bijdehand zijn.

Allemachtig... who's asking? God's gift to women, sixpack en clooneykoffie included? Of een groot kind dat de wereld nog niet geheel overziet? Kort samengevat: Barbie forever met een beetje brains, of beter gezegd: ik wil een mooie rijke vrouw, zonder problemen. Zeg dat dan!

*milde versie van middelbare leeftijd is 42

Sexy of grijze muis?

Welk type ben jij in de liefde? Bereken je EQ. Hoe wraakzuchtig ben jij? Ik ben dol op testen. Gelukkig staan de damesbladen er bol van en Psychologie Magazine heeft er tig online staan. Testen zijn geinig en geruststellend, meestal doe ik het goed: ik ben geen geboren verleidster maar wel charmant en innemend of zoiets. Ik ben niet extreem wraakzuchtig, maar gezond boos. Kortom in de regel een uitslag waarbij je leuk, slim en sociaal uit de bus komt. Ook fijn als je de weging van vragen en de puntentelling doorhebt.

Meest recente test vond ik op de site ikeengrijzemuis.nl. Daar kun je testen of je er één bent. Makkie! Ieder mens is uniek en hee, als het maatschappelijk lekker loopt en je bent ook nog creatief, reislustig en hebt een volle agenda... Vol vertrouwen begon ik aan de test. Veel vragen, of mijn dierbaren van me houden (nogal wiedes), of mijn collega’s me waarderen (yep), of mijn foto in de fotospeciaalzaak hangt (dat dan weer niet), of ik in de quote 500 sta (gaat niemand wat aan ;), of ik meer dan vijf fanmails per dag krijg (ehm... nou vijf is overdreven), of mijn ouders trots op me zijn (tuurlijk), enzovoort. Op naar de uitslag.... welkom in het land der... middelmatigen. Vragen nog eens nagelopen, inclusief puntentelling. Nee daar viel hoegenaamd niets aan te manipuleren. Ik ben een van de 68,2% grijze muizen...en keihard in de vergelijkingsval getrapt.

Serieboobies

Gruwelijk natuurlijk: vermoord en verminkt worden door je ex-man. Die het daarna ook niet meer weet en zichzelf verhangt. Wat moet je anders, als je je ex-lief zo toetakelt dat ze alleen nog maar geïdentificeerd kan worden aan... het serienummer van haar borstimplantaten!!!! Met alle respect en oprechte deelneming enzo, maarre... neptieten met serienummers... Waar houdt dit op?

In Hollywood kun je aan de gerepareerde neuzen zien bij welke arts ze hun nosejob hebben laten doen. Plaatsen die ook een persoonlijke handtekening in het linkerneusgat? Best handig als je als actricelette op zoek bent naar een miljonair en zo'n verknipt exemplaar treft, terwijl je wel geld had voor je nosejob maar nog niet voor de boobjob (daar zocht je nou net die miljonair voor)... helpt alle knappe CSI-jongens en meisjes ook weer bij hun werk. Beter nog...een barcode op alle implantaten èn aan de binnenkant van designervagina’s en -neuzen. Kunnen die CSI-series ook gelijk een kwartier korter. En dan kun je tenminste degelijke playboymansionparties organiseren met alleen maar bunnies met boobies van je favoriete chirurg. Gewoon even fashionably met je neppert langs het scanapparaat en je kunt naarbinnen. Plastic fantastic!

Bestemming bereikt?

Half negen s ochtends op de fiets. We naderen de buitenschoolse opvang. Van achterop klinkt het plots monotoon: bestemming bijna bereikt. Mijn tomtom van zes. Het origineel zegt meestal niet ‘bijna’, maar gewoon dat je er bent. ‘Bijna bereikt’ heeft wel iets. Je kunt nog op het nippertje verdwalen en da’s soms wel zo leuk.

Op het werk het bericht dat mijn collega in haar slaap is overleden. Binnen een jaar na vernietigende diagnose, gevolgd door miraculeuze behandelingsresultaten. Maar kanker laat zich niet foppen en zeker niet wegjagen. Dus op 54-jarige leeftijd, benauwd en wel... bestemming bereikt. Ik ken haar niet zo goed, vraag me af hoe ze terugkeek. Blij met wie ze geworden was? Of nog boordevol plannen en bestemming bij lange na nog niet bereikt? Niemand die het nog zeggen kan, dus tijd voor navelstaren, pardon... reflectie en introspectie.

Ben veertig. Blij? Bijna op bestemming? Euhh.... neuhh. Of eigenlijk NEE! Maar wat dan nog? Wat nog wel en wat zeker niet nog eens? Veel spirituele mensen – ongeacht religie of levensvisie – geloven dat je ziel op aarde komt met een bestemming. Aan jou de kunst ‘m te vinden en ‘m te leven, daar wordt het leven leuker van. Volgens je eigen tomtom en niet die van de buitenwacht vol uiterlijke regeltjes... Best moeilijk. De cover van een Happinez van vorig jaar: "ziel waar zit je?" Ik zoek... maar de mijne speelt verstoppertje en ik verdwaal geregeld. Heb mijn tomtom blijkbaar ingesteld op ‘vermijd snelwegen’. Misschien dan maar meer genieten van de omwegen.

Lef?

Zoveel dromen
niet uitgekomen
niet eens als zodanig
herkend.

Gewoon aangenomen
dat het leven
zo lopen zou.

Hoe?
Nou gewoon, zo...
de middenmoot
grotendeels zoals de rest
met een beetje meer
'groots en meeslepend'
en een beetje minder verdriet,
verlies en egodeuken.

Mag het morgen
allemaal anders?
Mag het mooier dan
mijn stoutste dromen?

Heb ik het leven lief,
en heb ik het lef?
Of blijft het
gepruts
in
de
marge...

Aan zee

Eigenlijk

regent het

hier

altijd

zonnestralen

Ongeduld

Geen mooier ongeduld
dan uitkijken naar je feestje
en niet kunt wachten tot het begint.

Dat je bijna zes bent
en telkens
een nieuw kadootje verzint
met bijbehorend beroep.

Wakker ver voor de dageraad
Mam, het wordt al licht!
(echt waar!)
Verjaardagsfeest in zicht.

Ik kan niet wachten
en het duurt nog zo lang
de wekker gaat steeds langzamer
en ik wil van m'n kamer
kijken of er kado's op tafel staan.
Mag ik nu eindelijk naar beneden?

Twaalf uur later
Dit is het stomste feestje ooit
ik ga al mijn kadootjes stukmaken
en jij bent niet meer mijn vriendje, nooit!

Bang

Inside every old person
there's a young person
wondering what happened

Oud gezegde, ooit ergens gelezen, ik zou er zelf aan toevoegen:
and sometimes, it's scared shitless

Ik ben pas/al/net veertig, dus ik kan het weten.
En sinds kort ben ik bang.
Natuurlijk voor mijn spiegelbeeld in de immer te vroege ochtend, maar bovenal...
om te gaan slapen.

Vorige week lag er een briefje van de politie op de mat, dat mijn huis niet goed beveiligd was. Bewijs was een lijstje met daarop aangevinkt wat er loos was. Zo kun je heel makkelijk via een muurtje of afdakje op de eerste verdieping komen. En erger nog...daar stond mijn slaapkamerraam open. Gelegenheid maakt de geveltoerist, dat weet iedereen. Maar... ik was gewoon thuis! Dat had oom agent blijkbaar niet gezien.
En ik had die boef dus heus horen binnenkomen. Toch? Of zijn de boeven van de 21ste eeuw allemaal ware ninja's die geruisloos je huis binnenslingeren? Kom op zeg, dat bedenkt mijn zoon van vijf, ik ben toch oud en wijs genoeg om enzovoort.

Sindsdien kijk ik voor het slapen gaan altijd even onder mijn bed.

In het midden van het midden

De beste levenswijsheden komen al jaren van de Dijk. Dus weg met alle boeken van Deepak Chopra, Wayne Dyer, Brandon Bays en niet te vergeten Dr Phil. Plus nog een onafzienbare rij wijze en minder wijze soefi's, zenmeesters en levenscoaches. Gewoon twee maal per jaar naar Huub in Tivoli en ik snap het weer. Niemand die zo recht voor z'n raap en uit het hart kan zingen hoe je het leven moet vieren. Met z'n allen.

"Later bestaat niet, later is nu"
(Eckhart Tolle, je hele bestseller past in 1 liedje!)

Mooiste refrein:
"Het vuur moet blijven branden,
want de hoop mag niet vergaan
en de geest moet kunnen waaien,
want de vonk kan overslaan."
(Rumi, kort samengevat)

"Gisteren was ik nergens en vandaag weer hier: in het midden van de dingen."
(Ik versta altijd 'in het midden van het midden'. Heel poëtisch en raak vond ik dat, maarre dat was een dichterlijke dwaling van mijn oren. Om niet al te vaak te verdwalen, stond ik daar (jawel, in het midden) eerst met verantwoorde oordoppen. Maar dat voelde allerminst als 'in het midden van het midden'. De Dijk doe je met z'n allen en is niet bedoeld als beschaafde bandmuziek op de achtergrond terwijl je jezelf heel hard hoort meezingen in je eigen hoofd.)

Anyhow, in het midden van de dingen is zo ongeveer waar je wezen moet. En als je daar bent, geldt nog maar één zin: Mooier dan nu zal het nooit gaan.

Stamkroeg

Beter dan welke middelbare of lagere schoolreünie ook... een reünie van je stamkroeg! Daar ging je tenslotte heen uit vrije wil. De opkomst was dan ook groot. Het was even onwennig maar eigenlijk... zag iedereen er toch nog best hetzelfde uit. Vooral de vrouwen, nog steeds overwegend mooi. Na afloop even de gedachte wegdrukken dat jong en fris afwezig waren, die je in een gemiddeld café in een studentenstad hoogbejaard doen voelen. En de mannen 'ageing gracefully', of in goed Nederlands 'leuk opgedroogd'. Alleen een paar prachtige krullenbollen waren veranderd in kojacks. Stoer wel, maar ook een beetje jammer.

De barman/dj draaide onveranderd goed. Was destijds al een van de redenen om naar de kroeg te gaan. Rijgt nog steeds de juiste platen aan elkaar, voelt de sfeer feilloos aan, of maakt'm (dat weet ik nog steeds niet). Tijdens het draaien danst en zingt ie mee. Hij mist geen enkele beat, change, of emotie, kent alles 'by heart'. Niks veranderd. Wat nou twintig jaar geleden (is het echt zo lang?), tijd is zo rekbaar en uiteindelijk ook niks meer dan een hersenspinsel...

Alleen, op een onbewaakt moment, als ie even een cd-hoesje checkt, dan zie je het: een zwarte hoornen leesbril. Razendsnel af als je een plaatje komt aanvragen. Maar toch... goed gezien... en had hij niet ook ooit meer krullen?

Bijna 40...

Op een gegeven moment is het risico om
in de knop te blijven groter dan
het risico om tot bloei te komen.

Anaïs Nin

Prins

Nog minder dan veertig dagen tot veertig en ondanks allerhande levenservaring nog steeds stille dromen van een prins op het witte paard. Nou ja, soort van dan. Gewoon die ene leukerd, net iets leuker dan de rest. Laat het paard maar zitten eigenlijk. En niet al te knap, want dat brengt maar onrust in de vorm van nimmer aflatende concurrentie van ‘sisters’ die blonder, slanker en ook nog eens… jonger zijn (brrr).

Omdat in deze levensfase ‘leuk’ vooral bezet en druk is en ‘leuk-en-vrijgezel’ in de omgeving niet voorradig, aan het digitaal daten geslagen. Kwaliteitssite – duur en traag – met blurry pics en uitgebreide omschrijving, waarbij je uit een lijst je karaktereigenschappen kunt kiezen. Allemaal prinsen dus: met humor, eerlijk, goed uitziend, kinderlievend. Het kan niet op.

En toch, het is o zo ontmoedigend... want je zoekt natuurlijk vooral naar een prachtig innerlijk, maar je bent wel het meest nieuwsgierig naar het plaatje. Alleen daar zit een dubbeldikke Hamiltonlens met vaseline overheen. Leuke uitdaging voor de verbeeldingskracht natuurlijk, maarrrr wat je wèl ziet, is dat niet:
...de beroepen… een eindeloze lijst managers, controllers, belastinginspecteurs, adviseurs, trainers, ambtenaren, vertegenwoordigers… Geen romantiek of fantasie in te bekennen en geen visitekaartje voor 'leuker dan de rest'. Nergens levenskunstenaar, goochelaar, eigenaar chocoladefabriek, fijne collega of… prins.

The big 40

Bijna veertig dagen verwijderd
van 'bijna veertig'
Schrikbeeld!
Als iemand mij nu overrijdt
staat er in de krant:
'omgekomen bij verkeersongeval
vrouw van middelbare leeftijd...'

De motoragent

Daar stond hij... voor het stoplicht, onder de lentebloesem. Toonbeeld van mannelijkheid en dominantie. Ik kreeg het er warm van en snapte weer waarom vrouwen vallen op machtige mannen in uniform (of iets soortgelijks). De motoragent.... stoer en daadkrachtig (en gezagsgetrouw) wachtend voor het rode licht. Hij liet z'n motor nog eens ronken. Onder zijn helm een Topgun waardige zonnebril (wordt weer helemaal hip). En ok, ik kon het niet goed zien, maar onder die helm zat ongetwijfeld een mooie kop met krachtige kaaklijn. Brede jas, stoere strepen erop. Mijn blik gleed verder omlaag, naar een goed gevulde strakke leren broek. Ik deed mijn sjaal een beetje losser om iets van decolleté te veinzen en speurde naar zijn holster (stoere man met wapen, wat wil een vrouw nog meer). Ik zag wel een soort van politieverantwoorde toolbelt, maar 'gun' ho maar.

Het licht werd groen, hij was (bijna) als eerste weg en toen zag ik het.. op zijn bovenbeen... twee houdertjes strak gevuld met twee...identieke... blauwe....balpennen....

Maak me gek!

digitale liefde?

Zit het al tijden uit te stellen, nieuwe stappen op het digitale liefdespad.
Toch aan begonnen, op een soort van serieuze site en dat was even doorbijten:
driekwartier een eindeloze vragenlijst doorgeworsteld die traag op gang kwam (dankzij fijne programmatuur). Suffe vragen, of ik van koken houd, of ik de ware liefde zoek (dûh), wat ik denk voor ik naar een feestje ga, keuzes maken uit plaatjes en uit titels voor droomscènes' (vampierenbijeenkomst of avond vol passie?).
Kortom psychologie van kouwe en twijfelachtige grond... perfecte basis voor een droomdate met een nieuwe ware...
Afijn, eindelijk was het dan zover, kon ik mijn profiel opleuken met een foto (die eerst gescreend wordt)... en natuurlijk: potentials bekijken, nou ja 'getting started' dus.

Hoopvol kijk in het kader met de veelbelovende titel 'wie past er bij mij?'
Eén melding:... de actie leidde tot een onverwachte fout.
Ehhhh.....?
Digitale waarschuwing? Internetdaten, begin er niet aan, zelfs niet via ons!
Virtueel voorteken dat de digitale weg niet mijn liefdespad is?
Belt de host nu het busje wegens vreselijk labiele testuitslag?
of euh... ging het gewoon ff niet zo lekker met al die nulletjes en eentjes...

Toch maar naar zo'n supermarkt met speciaal gekleurde karretjes voor singles...

Als iets liefs je verlaat

Altijd in februari herinnert
iets of iemand aan haar
Ze paste met gemak
in twee mannenhanden.
Zo klein, zo kwetsbaar en al zo af,
lange benen, zo teer en toch zo sterk
22 weken...

We lieten haar gaan
tegen het einde van de winter
buiten een dik pak sneeuw.
Ze was beloofd voor de zomer
maar ook die zou ze,
in een ander scenario,
niet hebben meegemaakt.

Kruipen in het gras,
zomerkleuren zien,
of kraaien van plezier
ze had het niet gekund
haar hoofdje was
het lieve lijfje niet de baas

Bij winterse sneeuw
of warme zomerzon
Het zien van blije buiken,
gebloemde spijkerbroekjes,
of kille ziekenhuisgang,
ach, bijna elke dag
mis ik haar
maar vaak iets meer
in februari.

*Puk 28 februari 2005*
Als iets liefs je verlaat,
blijft altijd nog de liefde

V-day

Veertien februari... V-day.
Een soort D-day maar dan anders. Meer zoals kerst.
Vals sentiment,
hoge verwachtingen,
garantie voor teleurstelling
en daarom... blij dattie voorbij is.

De deurmat bleef leeg,
Minnaar is op vakantie
...met z'n gezin
(wissikwel)
Geheime bewonderaar
bleek ik niet te hebben

(schrale troost.... mannen schijnen Valentijnsdag verrassend vaak te vergeten)

Maarrrr, één man was me niet vergeten...
die van de gemeente,
de onzichtbare
met een verzoek in telegramstijl
zonder rozengeur of xx-jes:

"OZB eigen woning
afvalstoffenheffing
rioolrechten
tebetaleninnegentermijnenzieafzonderlijkespecificatiestaat"

Vaste lasten...
maar ik wil vaste lusten!

Veelbelovend?

Hij is 52, acteur, zanger, schrijver enzovoort, heeft kortom talent tot en met. En temperament bovendien. Wat’ie het liefste wil (behalve een grote liefde)?
Een verbeterde versie van zichzelf.
Want op een dag wakker gekust worden door een prinses of een onvermoed talent ontdekken, daar is’ie een beetje te oud voor, vond ie zelf. De woorden zijn van Beppe Costa in gesprek met de Volkskrant. Geinig en touché. Vanaf zekere leeftijd ben je simpelweg te oud voor ‘veelbelovend’... en te nuchter of teleurgesteld voor ‘hemelbestormend’. Volgens mij DE kern van de midlife crisis, ongeacht op welke leeftijd die dan toeslaat. Ergens rond de tijd dat ‘fris en fruitig’ uit potjes en injectienaalden komt, maarrrr... nog niet te oud voor een verbeterde versie van jezelf.

Wat ben je dan tot nu toe geweest?
Een beta versie?

Oftewel: een testversie van jezelf, bijna af, maar je wordt nog bijgesteld naar aanleiding van gebruikersreacties en reviews... Hmmm, so much for ‘leven vanuit jezelf’ en even de film van al die ‘gebruikers’ uitzetten in je hoofd. T heeft wel iets aantrekkelijks... uitgebreid getest en geoefend maar de officiële en verbeterde versie van jezelf moet nog komen. Alleen, hoe lang blijf je daarop wachten? Ach, als de ‘officiële versie’ te eng is, dan roep je jezelf toch gewoon uit tot RC, release candidate. Een previewversie van jezelf. Uitgebreid getest, bijgesteld en gewaardeerd, heel ‘presentable’ en oké heel eerlijk: ook nog voor verbetering vatbaar.

Open deur

Om mijn holbewonersneigingen in de winter een beetje zin te geven, duik ik in een boek met levenslessen: 30 dingen die je nù zou moeten weten. Het boek heeft de opwekkende titel ‘te vroeg oud, te laat wijs’. Sluit aan bij het zinloze gevoel dat je hebt na een avond snaaien, buizen en computeren, terwijl je je voorgenomen had om op te ruimen en te sporten. Het bevat eigenlijk niets meer dan een serie open deuren. Van het soort die je bij voorkeur links laat liggen. Liever een deurtje verder dus, naar een begripvolle benadering met sussende woorden: dat het heus niet aan jou ligt, dat het winter is en dat je gewoon even rustig aan mag doen. Effe een dippie, komt heus wel goed.

Troost die het niksdoen goedpraat, zodat je ongestoord verder kan dromen. Over de dag waarop je totnutoe onbekende meestertalent zich in al haar glorie manifesteert. En over de nieuwe grote liefde, die zomaar voor de deur staat en wèl blijft. En over het boek dat je schrijft: probeerseltje blijkt bestseller, elke zin is raak en jouw pageturner vliegt in twintig herdrukken over de toonbank. Je ziet de recensies al voor je, net als je tv-optredens: bescheiden, doch charmant en ad rem bij praatprogramma’s met knappe presentatoren.

De auteur van al die open deuren zegt hierover: je bent wat je doet en niet wat je zegt, droomt of je telkens weer opnieuw voorneemt. Je bent eigenlijk niets meer dan.... een herhaling van zetten........

........

...OK: Ik ben een computerspelletje. Een mahjonggspelletje om precies te zijn. En ik heb pas al m’n eerder verdiende medailles verloren wegens slechte score of eigenlijk... dankzij een soort van ongeïnspireerde herhaling van zetten. Ik ga maar eens een deurtje verder.