Om mijn holbewonersneigingen in de winter een beetje zin te geven, duik ik in een boek met levenslessen: 30 dingen die je nù zou moeten weten. Het boek heeft de opwekkende titel ‘te vroeg oud, te laat wijs’. Sluit aan bij het zinloze gevoel dat je hebt na een avond snaaien, buizen en computeren, terwijl je je voorgenomen had om op te ruimen en te sporten. Het bevat eigenlijk niets meer dan een serie open deuren. Van het soort die je bij voorkeur links laat liggen. Liever een deurtje verder dus, naar een begripvolle benadering met sussende woorden: dat het heus niet aan jou ligt, dat het winter is en dat je gewoon even rustig aan mag doen. Effe een dippie, komt heus wel goed.
Troost die het niksdoen goedpraat, zodat je ongestoord verder kan dromen. Over de dag waarop je totnutoe onbekende meestertalent zich in al haar glorie manifesteert. En over de nieuwe grote liefde, die zomaar voor de deur staat en wèl blijft. En over het boek dat je schrijft: probeerseltje blijkt bestseller, elke zin is raak en jouw pageturner vliegt in twintig herdrukken over de toonbank. Je ziet de recensies al voor je, net als je tv-optredens: bescheiden, doch charmant en ad rem bij praatprogramma’s met knappe presentatoren.
De auteur van al die open deuren zegt hierover: je bent wat je doet en niet wat je zegt, droomt of je telkens weer opnieuw voorneemt. Je bent eigenlijk niets meer dan.... een herhaling van zetten........
........
...OK: Ik ben een computerspelletje. Een mahjonggspelletje om precies te zijn. En ik heb pas al m’n eerder verdiende medailles verloren wegens slechte score of eigenlijk... dankzij een soort van ongeïnspireerde herhaling van zetten. Ik ga maar eens een deurtje verder.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten