Nog minder dan veertig dagen tot veertig en ondanks allerhande levenservaring nog steeds stille dromen van een prins op het witte paard. Nou ja, soort van dan. Gewoon die ene leukerd, net iets leuker dan de rest. Laat het paard maar zitten eigenlijk. En niet al te knap, want dat brengt maar onrust in de vorm van nimmer aflatende concurrentie van ‘sisters’ die blonder, slanker en ook nog eens… jonger zijn (brrr).
Omdat in deze levensfase ‘leuk’ vooral bezet en druk is en ‘leuk-en-vrijgezel’ in de omgeving niet voorradig, aan het digitaal daten geslagen. Kwaliteitssite – duur en traag – met blurry pics en uitgebreide omschrijving, waarbij je uit een lijst je karaktereigenschappen kunt kiezen. Allemaal prinsen dus: met humor, eerlijk, goed uitziend, kinderlievend. Het kan niet op.
En toch, het is o zo ontmoedigend... want je zoekt natuurlijk vooral naar een prachtig innerlijk, maar je bent wel het meest nieuwsgierig naar het plaatje. Alleen daar zit een dubbeldikke Hamiltonlens met vaseline overheen. Leuke uitdaging voor de verbeeldingskracht natuurlijk, maarrrr wat je wèl ziet, is dat niet:
...de beroepen… een eindeloze lijst managers, controllers, belastinginspecteurs, adviseurs, trainers, ambtenaren, vertegenwoordigers… Geen romantiek of fantasie in te bekennen en geen visitekaartje voor 'leuker dan de rest'. Nergens levenskunstenaar, goochelaar, eigenaar chocoladefabriek, fijne collega of… prins.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten