Bestemming Sloffie

Iedereen heeft een bestemming in het leven. Een zin om jeuk van te krijgen of om vrolijk van te worden. Hoe dan ook, iedereen heeft iets te doen op deze planeet. Nu we er toch zijn, zeg maar. Bij voorkeur is dat ook iets waar je talent voor hebt en blij van wordt. Het kan alleen effe duren voordat je erachter bent wat dat is. Soms langer dan een half mensenleven. Ik schrijf aan het levensverhaal van een beeldhouwer die pas op z’n 46^e besloot dat hij beeldhouwer was. Geen meubelmaker, geen leraar handvaardigheid. Beeldhouwer!

Hij was natuurlijk allang bezig met beelden maken, maar meestal ‘on the side’. Er echt voor kiezen, was een drastische beslissing die niet zorgde voor een glanzend en zorgeloos leven. Het zorgde eigenlijk voor een hoop gedoe in de ‘normale wereld’: gerommel met relaties, weinig vader voor zijn kinderen en doorgaans geen cent te makken. Als ik zijn levensverhaal nou mooi opschrijf, klinkt het heel romantisch, maar dat was het niet. Het was wel een heilig moeten. Hij kon niet anders. Hij zegt ook dat hij gestuurd werd door wat hij noemt ‘zijn grote baas’. Hij had een lijntje met ‘boven’, waar hij in geloofde en op vertrouwde. Hij had er overigens alle begrip voor als mensen dat totale kolder vonden, het hielp hem en daar ging het om. 

Klinkt allemaal prachtig en ik ben er ook enorm door gegrepen, maar als ik zijn weg er naartoe beschrijf, moet ik altijd denken aan het verhaal van Sloffie Sleepboot (Uit de gouden boekjesserie met klassieke kinderverhalen). De diepere gedachte achter die associatie moet ik nog vinden. Sloffie is een rood geverfd houten sleepbootje, dat zich stierlijk verveelt in de etalage van de speelgoedwinkel. Zo nu en dan snuift ie verontwaardigd: 'ik was voor iets beters bestemd!'. En vervolgens ging ie op zoek, via de badkuip (ook niet goed genoeg), naar buiten de wijde wereld in. Om uiteindelijk innig tevreden terug te keren naar de badkuip. 

 

Dat beeld dringt zich telkens hinderlijk op als ik beschrijf hoe mijn beeldhouwer decennialang ronddoolt door verschillende landen, via baantjes, klussen en liefdes. Totdat hij kiest voor 'zijn bestemming'. Sindsdien heeft hij in veertig jaar tijd en in een moordend tempo, een paar honderd prachtige beelden gemaakt, die geroemd worden om de zuiverheid en harmonie die ze uitstralen. Gemaakt via een spiritueel mens met een rommelig leven. Een leven dat ik wil beschrijven en recht wil doen. En ondertussen denk ik aan... een kinderverhaaltje over een roodgeverfde sleepboot.