Altijd in februari herinnert
iets of iemand aan haar
Ze paste met gemak
in twee mannenhanden.
Zo klein, zo kwetsbaar en al zo af,
lange benen, zo teer en toch zo sterk
22 weken...
We lieten haar gaan
tegen het einde van de winter
buiten een dik pak sneeuw.
Ze was beloofd voor de zomer
maar ook die zou ze,
in een ander scenario,
niet hebben meegemaakt.
Kruipen in het gras,
zomerkleuren zien,
of kraaien van plezier
ze had het niet gekund
haar hoofdje was
het lieve lijfje niet de baas
Bij winterse sneeuw
of warme zomerzon
Het zien van blije buiken,
gebloemde spijkerbroekjes,
of kille ziekenhuisgang,
ach, bijna elke dag
mis ik haar
maar vaak iets meer
in februari.
*Puk 28 februari 2005*
Als iets liefs je verlaat,
blijft altijd nog de liefde
Geen opmerkingen:
Een reactie posten