Half negen s ochtends op de fiets. We naderen de buitenschoolse opvang. Van achterop klinkt het plots monotoon: bestemming bijna bereikt. Mijn tomtom van zes. Het origineel zegt meestal niet ‘bijna’, maar gewoon dat je er bent. ‘Bijna bereikt’ heeft wel iets. Je kunt nog op het nippertje verdwalen en da’s soms wel zo leuk.
Op het werk het bericht dat mijn collega in haar slaap is overleden. Binnen een jaar na vernietigende diagnose, gevolgd door miraculeuze behandelingsresultaten. Maar kanker laat zich niet foppen en zeker niet wegjagen. Dus op 54-jarige leeftijd, benauwd en wel... bestemming bereikt. Ik ken haar niet zo goed, vraag me af hoe ze terugkeek. Blij met wie ze geworden was? Of nog boordevol plannen en bestemming bij lange na nog niet bereikt? Niemand die het nog zeggen kan, dus tijd voor navelstaren, pardon... reflectie en introspectie.
Ben veertig. Blij? Bijna op bestemming? Euhh.... neuhh. Of eigenlijk NEE! Maar wat dan nog? Wat nog wel en wat zeker niet nog eens? Veel spirituele mensen – ongeacht religie of levensvisie – geloven dat je ziel op aarde komt met een bestemming. Aan jou de kunst ‘m te vinden en ‘m te leven, daar wordt het leven leuker van. Volgens je eigen tomtom en niet die van de buitenwacht vol uiterlijke regeltjes... Best moeilijk. De cover van een Happinez van vorig jaar: "ziel waar zit je?" Ik zoek... maar de mijne speelt verstoppertje en ik verdwaal geregeld. Heb mijn tomtom blijkbaar ingesteld op ‘vermijd snelwegen’. Misschien dan maar meer genieten van de omwegen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten